افتتاح حساب

چگونه معامله گران از نسبت های مالی برای تجزیه و تحلیل بازار استفاده می کنند

چگونه معامله گران از نسبت های مالی برای تجزیه و تحلیل بازار استفاده می کنند

برای معامله‌گران، نسبت‌های مالی یکی از ابزارهای ضروری هستند که در تحلیل‌های بازار استفاده می‌شوند. این نسبت‌ها برای درک وضعیت مالی، عملکرد و ریسک‌های بالقوه یک شرکت به کار می‌روند و به معامله‌گران برای تصمیم‌گیری در مورد گام بعدی خود کمک می‌کنند.

با تحلیل صحیح نسبت‌های مالی، می‌توانید سلامت مالی شرکت‌ها را ارزیابی کرده و همچنین روندهای بازار، حرکت‌های قیمت و فرصت‌های سرمایه‌گذاری بالقوه را شناسایی کنید.

در این مقاله، نحوه استفاده از نسبت‌های مالی در معاملات را بررسی خواهیم کرد.

تحلیل نسبت‌ها چیست؟

تحلیل نسبت‌ها روشی است که برای ارزیابی وضعیت مالی، عملکرد و کارایی یک شرکت استفاده می‌شود. این روش تحلیلی از طریق محاسبات و مقایسه‌های انجام شده در صورت‌های مالی انجام می‌شود.

این تحلیل شامل نسبت‌های مالی است که در گروه‌های اصلی مانند نقدینگی، سودآوری، کارایی و اهرم تقسیم‌بندی می‌شود. این دسته‌بندی‌ها به ارزیابی توانایی شرکت برای پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت، حاشیه سود، کارایی استفاده از دارایی‌ها و سطح اهرم مالی کمک می‌کند.

تحلیل نسبت‌ها تنها عملکرد یک شرکت را ارزیابی نمی‌کند، بلکه این امکان را فراهم می‌آورد که با شرکت‌های دیگر در صنعت مقایسه شود. این امر به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا بفهمند آیا یک شرکت بالاتر از متوسط صنعت عمل می‌کند یا پایین‌تر از آن.

نحوه عملکرد تحلیل نسبت‌ها

معامله‌گران وضعیت مالی دارایی‌های معامله‌شده در بازارها را از طریق بررسی داده‌های مالی گذشته و حال با استفاده از تحلیل نسبت‌ها ارزیابی می‌کنند. به عنوان مثال، با مقایسه نسبت‌های قیمت بین جفت ارزها، آنها می‌توانند نسبت قیمت به درآمد (P/E) را تعیین کنند که معیاری ارزشمند برای ارزیابی ارزش یک جفت ارز خاص است.

نسبت‌های مالی می‌توانند برای اهداف زیر استفاده شوند:

  • ارزیابی عملکرد یک دارایی در طول زمان
  • پیش‌بینی عملکرد آینده
  • مقایسه وضعیت مالی یک دارایی با متوسط‌های صنعت
  • سنجش نحوه ایستادن یک دارایی در برابر دارایی‌های دیگر در همان بخش

نسبت‌ها به عنوان نقاط مقایسه برای دارایی‌ها استفاده می‌شوند و معمولاً به تنهایی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. بلکه آنها با نسبت‌های گذشته برای همان دارایی یا با نسبت‌های مشابه از دارایی‌های دیگر مقایسه می‌شوند.

برای مثال، در بازار کالاها، میانگین نسبت قیمت به درآمد دارایی‌هایی مانند طلا و نفت می‌تواند مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. اگر نسبت P/E یک کالا پایین‌تر یا بالاتر از سایر دارایی‌ها در بخش باشد، آن کالا احتمالاً کم‌ارزش یا پرارزش است. مورد اول ممکن است در آینده روند صعودی داشته باشد، در حالی که مورد دوم ممکن است روند نزولی داشته باشد تا زمانی که هر کدام با ارزش ذاتی خود هماهنگ شوند.

انواع نسبت‌های مالی

نسبت‌های مالی برای ارزیابی وضعیت مالی و عملکرد یک شرکت طبقه‌بندی می‌شوند. این نسبت‌ها با مقایسه معیارهای مالی مختلف، اطلاعات جامع‌تری فراهم می‌کنند.

اصلی‌ترین انواع نسبت‌های مالی به شرح زیر است:

نسبت‌های نقدینگی

این نسبت‌ها توانایی یک شرکت برای پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت را اندازه‌گیری می‌کنند. رایج‌ترین نسبت‌های نقدینگی عبارتند از:

  • نسبت جاری: نسبت دارایی‌های جاری به بدهی‌های جاری.
  • نسبت سریع (نسبت آزمون اسید): محاسبه شده با حذف موجودی‌ها از دارایی‌های جاری و اندازه‌گیری توانایی پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت به دقت بیشتر.

نسبت‌های سودآوری

برای ارزیابی سودآوری و توانایی کسب درآمد یک شرکت استفاده می‌شود، نسبت‌های سودآوری نشان می‌دهند که یک شرکت چقدر به طور مؤثر سود کسب می‌کند. رایج‌ترین نسبت‌های سودآوری عبارتند از:

  • حاشیه سود ناخالص: نسبت سود ناخالص (درآمد فروش منهای هزینه کالاهای فروخته‌شده) به فروش کل.
  • حاشیه سود خالص: نسبت سود خالص به فروش کل.

نسبت‌های بدهی

نسبت‌های بدهی نشان می‌دهند که ساختار مالی یک شرکت چقدر از طریق بدهی تأمین مالی شده است. این نسبت‌ها برای ارزیابی توانایی شرکت در بازپرداخت بدهی‌ها و ریسک‌های مالی آن استفاده می‌شوند. رایج‌ترین نسبت‌های بدهی عبارتند از:

  • نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام: نسبت بدهی کل به حقوق صاحبان سهام.
  • نسبت پوشش بهره: توانایی پوشش هزینه‌های بهره با درآمد قبل از بهره و مالیات (EBIT) را اندازه‌گیری می‌کند.

نسبت‌های کارایی

برای ارزیابی کارایی عملیات کسب‌وکار و مدیریت منابع استفاده می‌شوند، نسبت‌های کارایی نشان می‌دهند که یک شرکت چقدر به طور مؤثر از دارایی‌ها و منابع خود استفاده می‌کند. رایج‌ترین نسبت‌های کارایی عبارتند از:

  • نسبت چرخش دارایی‌ها: نسبت فروش کل به دارایی‌های کل.
  • نسبت چرخش موجودی‌ها: نسبت موجودی‌ها به هزینه کالاهای فروخته‌شده، نشان می‌دهد که موجودی‌ها چقدر سریع به فروش می‌رسند.

نسبت‌های انتظارات بازار

نسبت‌های انتظارات بازار یکی از رایج‌ترین نسبت‌ها در تحلیل بنیادی هستند. این نسبت‌ها به درک چگونگی ارزیابی بازار از انتظارات سودآوری آینده یک شرکت کمک می‌کنند. این نسبت‌ها عبارتند از:

  • نسبت قیمت/درآمد (P/E): نسبت قیمت یک امنیت به درآمد هر سهم آن. این نسبت نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران چقدر برای سودآوری آینده دارایی ارزش قائل هستند.
  • درآمد هر سهم (EPS): با تقسیم سود خالص یک کالا یا CFD بر تعداد کل سهام محاسبه می‌شود.

نسبت‌های مالی کلیدی برای معامله و نحوه استفاده از آن‌ها

در اینجا برخی از نسبت‌های مالی کلیدی برای در نظر گرفتن در هنگام معامله و استفاده‌های آن‌ها آورده شده است:

نسبت جاری: توانایی پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت را اندازه‌گیری می‌کند. این نسبت به صورت نسبت دارایی‌های جاری به بدهی‌های جاری محاسبه می‌شود. نسبت جاری بالا نشان‌دهنده این است که شرکت نقدینگی بالایی دارد و می‌تواند به راحتی بدهی‌های کوتاه‌مدت خود را پرداخت کند.

حاشیه سود ناخالص: نسبت سود ناخالص به فروش کل. این نسبت نشان‌دهنده توانایی شرکت در کنترل هزینه‌ها و میزان سودی است که از فروش به دست می‌آورد. حاشیه سود ناخالص بالا نشان‌دهنده مدیریت خوب هزینه‌ها و مدل تجاری سودآور شرکت است.

نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام: نسبت بدهی کل به حقوق صاحبان سهام. این نسبت نشان می‌دهد که چه میزان از شرکت از طریق بدهی تأمین مالی شده است. نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام بالا نشان‌دهنده بار بدهی بالا و ریسک مالی بیشتر است.

حاشیه سود خالص: نسبت سود خالص به فروش کل. این نسبت نشان می‌دهد که یک شرکت چقدر سود پس از پوشش تمام هزینه‌ها به دست می‌آورد. حاشیه سود خالص بالا نشان‌دهنده کارایی بالای شرکت و سودآوری زیاد است.

نسبت چرخش دارایی‌ها: نسبت فروش به دارایی‌های کل. این نسبت نشان‌دهنده این است که یک شرکت چقدر به طور مؤثر از دارایی‌های خود برای ایجاد فروش استفاده می‌کند. نسبت چرخش دارایی‌های بالا نشان‌دهنده مدیریت مؤثر دارایی‌ها و توانایی افزایش فروش است.

در ادامه می‌توانید نسبت‌های مالی مختلف و تفاوت‌های آن‌ها را به وضوح در جدول زیر مشاهده کنید:

نسبت مالی

توضیحات

محاسبه

تفسیر

نسبت جاری اندازه‌گیری نقدینگی کوتاه‌مدت دارایی‌های جاری / بدهی‌های جاری مقدار بالاتر نشان‌دهنده نقدینگی بهتر
حاشیه سود ناخالص نشان‌دهنده سودآوری از عملیات اصلی (سود ناخالص / فروش کل) * 100 مقدار بالاتر نشان‌دهنده کنترل بهتر هزینه‌ها و سودآوری
نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام ارزیابی اهرم مالی بدهی کل / حقوق صاحبان سهام مقدار بالاتر نشان‌دهنده بدهی بیشتر و ریسک مالی بالاتر
حاشیه سود خالص اندازه‌گیری سودآوری کلی (سود خالص / فروش کل) * 100 مقدار بالاتر نشان‌دهنده سودآوری کلی بهتر
نسبت چرخش دارایی‌ها ارزیابی کارایی دارایی‌ها فروش کل / دارایی‌های کل مقدار بالاتر نشان‌دهنده استفاده مؤثرتر از دارایی‌ها
نسبت سریع اندازه‌گیری نقدینگی کوتاه‌مدت بدون موجودی (دارایی‌های جاری - موجودی‌ها) / بدهی‌های جاری مقدار بالاتر نشان‌دهنده نقدینگی بهتر بدون تکیه بر موجودی‌ها
بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) ارزیابی سودآوری نسبت به حقوق صاحبان سهام سود خالص / حقوق صاحبان سهام مقدار بالاتر نشان‌دهنده استفاده مؤثرتر از حقوق صاحبان سهام
بازده دارایی‌ها (ROA) اندازه‌گیری سودآوری نسبت به دارایی‌های کل سود خالص / دارایی‌های کل مقدار بالاتر نشان‌دهنده استفاده مؤثرتر از دارایی‌ها
نسبت پوشش بهره ارزیابی توانایی پرداخت هزینه‌های بهره EBIT / هزینه‌های بهره مقدار بالاتر نشان‌دهنده توانایی بهتر در پوشش پرداخت‌های بهره
نسبت چرخش موجودی‌ها ارزیابی سرعت فروش و جایگزینی موجودی‌ها هزینه کالاهای فروخته‌شده / موجودی متوسط مقدار بالاتر نشان‌دهنده مدیریت مؤثرتر موجودی‌ها

مزایای نسبت‌های مالی

  • کمک به ارزیابی سریع و مؤثر سلامت مالی و عملکرد شرکت‌ها،
  • امکان تحلیل شاخص‌های کلیدی سلامت مالی مانند نقدینگی، سودآوری، کارایی و اهرم،
  • پیگیری عملکرد شرکت‌ها در طول زمان و مقایسه آن با متوسط صنعت،
  • کمک به شناسایی نقاط قوت و ضعف شرکت‌ها و کمک به مدیریت ریسک‌های بهتر،
  • کمک به مدیران شرکت‌ها در اتخاذ تصمیمات استراتژیک.

محدودیت‌های نسبت‌های مالی

  • چون این نسبت‌ها با استفاده از داده‌های تاریخی محاسبه می‌شوند، ممکن است در پیش‌بینی عملکرد آینده محدود باشند،
  • مقایسه شرکت‌ها می‌تواند تحت تأثیر روش‌ها و سیاست‌های حسابداری متفاوت قرار گیرد،
  • آنها ممکن است در ارزیابی عوامل کیفی شرکت‌ها، مانند کیفیت مدیریت یا مزیت رقابتی، ناکافی باشند،
  • نسبت‌ها می‌توانند حساس به نوسانات کوتاه‌مدت بازار باشند که ممکن است معامله‌گران را فریب دهد،
  • نسبت‌های مالی ممکن است برای مقایسه مستقیم در صنایع مختلف مناسب نباشند،
  • تأثیرات فصلی یا رویدادهای یک‌باره می‌توانند تغییراتی در نسبت‌ها ایجاد کنند.

سؤالات متداول درباره نسبت‌های مالی

نسبت‌های مالی برای چه اهدافی استفاده می‌شوند؟

نسبت‌های مالی برای ارزیابی سلامت مالی، عملکرد و کارایی شرکت‌ها استفاده می‌شوند. آنها همچنین برای تحلیل نقدینگی، سودآوری و سطح بدهی شرکت‌ها، پیش‌بینی عملکرد آینده و مقایسه آن‌ها با سایر شرکت‌ها در صنعت مفید هستند.

کدام نسبت‌های مالی برای اندازه‌گیری سودآوری استفاده می‌شوند؟

نسبت‌های مالی که برای اندازه‌گیری سودآوری استفاده می‌شوند شامل حاشیه سود ناخالص، حاشیه سود خالص و بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) هستند.

نسبت جاری چیست و چگونه تفسیر می‌شود؟

نسبت جاری نشان‌دهنده توانایی یک شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت است. این نسبت به صورت نسبت دارایی‌های جاری به بدهی‌های کوتاه‌مدت محاسبه می‌شود. نسبت جاری بالا نشان‌دهنده این است که شرکت نقدینگی بالایی دارد و می‌تواند به راحتی بدهی‌های کوتاه‌مدت خود را پرداخت کند.

نسبت‌های مالی از کدام صورت‌های مالی استخراج می‌شوند؟

نسبت‌های مالی از صورت‌های مالی مانند ترازنامه، صورت سود و زیان و صورت جریان نقدی استخراج می‌شوند. این صورت‌های مالی اطلاعاتی در مورد دارایی‌ها، بدهی‌ها، درآمدها و هزینه‌های شرکت فراهم می‌کنند.

نسبت‌های مالی چگونه مقایسه می‌شوند؟

نسبت‌های مالی با مقایسه آن‌ها با نسبت‌های گذشته شرکت یا نسبت‌های سایر شرکت‌ها در همان صنعت تحلیل می‌شوند.

نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری چگونه تفسیر می‌شود؟

ارزش بازار به ارزش بازار شرکت اشاره دارد، در حالی که ارزش دفتری به ارزش شرکت در رکوردهای حسابداری اشاره دارد. این نسبت نشان می‌دهد که سهام شرکت چگونه توسط بازار ارزیابی می‌شود و آیا سهام آن ارزش بیش از حد دارد یا خیر.

نسبت قیمت/درآمد (P/E) چگونه محاسبه و تفسیر می‌شود؟

نسبت قیمت/درآمد (P/E) به صورت نسبت قیمت سهام یک شرکت به درآمد هر سهم آن محاسبه می‌شود. این نسبت نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاران چقدر حاضرند برای سودآوری آینده شرکت پرداخت کنند.

به انجمن بپیوندید به انجمن بپیوندید
منتظر چی هستی؟ همین حالا عضو شو

 در کانال تلگرام ما عضو شو و سیگنال‌های معاملاتی رایگان رو دریافت کن!

به کانال تلگرام ما بپیوندید!